Montezantie
Er zijn waanzinnig veel herinneringen blijven hangen van mijn jaren op de Montini. Vooral de 5e en 6e klas bij Piet Timmermans (door vele geliefd, maar door net zovele verguisd...) was een geweldige tijd. Ik mocht toen met Boudewijn Timmermans, Anneke Smit-Arends en Joris van Wijk op de gang aan een tafel zitten. In die tijd waren de klassen erg groot, en er was gewoon binnen geen ruimte meer. Wij genoten een grote mate van vrijheid. Ik herinner me dat Anneke en ik verliefd waren op Joris en dat hierover zelfs een schoollied was aangepast (Joris had een balalajka, Joris was een rus, Joris woonde in de bergen van de Kaukasus, met Paulientje en met Anneke, heel tevreden in de zon .... etc.) Ook de schoolfeesten als Montezantie (een zigeunerrijk), waarbij leraar Wim Koppes (waar is hij gebleven?) als spannende man met de zwarte cape voor ons uit door de Soester Duinen rende, zijn een prachtig herinnering voor mij. Zowiezo ook de weekopening, midweekviering en de weeksluiting, waarbij ik 9 van de 10 keer wel een liedje ten gehore bracht, en waar Piet Timmermans vlot de maat aangaf zijn dingen waar ik nog vaak met plezier aan terug denk. Ik denk dat menig oud leerling bij het horen van een liedje van toen, zo weer mee kan zingen. Ook herinner ik mij de manie om alle namen om te draaien. Zo werd onze klasgenoot Peter Brinkerink "Retep Knireknirb", dat klonk geweldig. Geweldig, wat een jaren waren dat. Ik kan nu nog met enorm veel plezier aan mijn lagere schooltijd terug denken. Ik hoop vele van jullie weer te zien (alle "Moonentjes", de "Litjens", de zusjes Thie (waar wij nog eens een gewonde muis naar toe hebben gebracht...). Pauline Brey (1964) |
Kiss
Wat ik me nog heel goed kan herinneren zijn de weeksluitingen, vaak waren het hele happenings en ook ik heb er mijn steentje aan bijgedragen. Wat mij al die jaren is bijgebleven zijn onze optredens als KISS, compleet met make up, houten gitaren en prachtig zelf gemaakte pakken. We hebben dit een paar keer gedaan en we hebben hier zeer veel lol aan beleefd. Volgens mij zijn er meerdere samenstellingen geweest, maar van één kan ik me de namen nog zeer goed herinneren: Cor van Loon (Ace Frehley), Remco Hilhorst (Paul Stanley), Arnoud Breedijk (Peter Criss) en ik zelf (Gene Simmons). De act kwam tot stand onder de bezielende leiding van mijn broer Tony, die ook alle pakken en attributen heeft gemaakt. Tijdens deze optredens (uiteraard play back) gebeurde er nog wel eens wat. Wij wilden KISS namelijk zo goed mogelijk imiteren, compleet met rookbommen en een bloed spugende Gene Simmons. En natuurlijk viel er een keer een rookbom om op een van de overbekende groene bussen op het podium, die spontaan begon te smeulen. Door kordaat optreden werd erger voorkomen. En natuurlijk zorgde het bloed nogal eens voor hilariteit. Bij de eerste optredens gebruikte ik nog ketchup of een bloedcapsule van de feestwinkel, maar later - een geweldig idee van mijn broer - ook echt varkensbloed van het slachthuis. Ramses van Dijen, die vooraan in het publiek zat met een smetteloos wit pak werd daarvan de dupe, want na de show was het pak niet meer zo wit, maat zat onder de bloedspetters. Al met al heerlijke herinneringen aan de weeksluitingen van de Montini. Tino Schouten (1970) |
Staking!
Ik zou meester Hulscher dolgraag weer eens willen ontmoeten. Hij was onze leraar in de 5e of 6e klas. Er is een enorme commotie geweest, omdat hij de Montinischool moest verlaten omdat hij ging scheiden, of zo. Er is toen een staking georganiseerd waarbij alle leerlingen en ouders met spandoeken op het schoolplein liepen met teksten als: Hulscher moet blijven, enz. Uiteindelijk trokken wij aan het kortste eind, jammer genoeg. Een wereldvent was dat!! Ik kan me niet veel meer herinneren van die tijd, maar dat staat nog op mijn geheugen gegrift...!!!! Diana van Blarcum (1958)
|
Ik
wim kop, jij wim kopt
School vond ik maar niks ik was een lastig ventje en gedroeg me ook zo, toen ik in blok 4 kwam werd Wim Koppen onze leraar, deze man heeft mij gevormd. Ik weet nog dat hij bij taal zijn eigen naam goudomrand op het bord schreef KOPPEN. Ik kop, jij kopt, kopt met een " t " dan is " ik wordt " (stam + t) Ik pas nu nog dit ezelsbruggetje toe . Ik weet dat Wim Koppen later hoofd van een school in Laren of Eemnes is geworden, ook heb ik hem veel later nog eens terug gezien in een School -TV programma. Ik zou hem bewst nog eens willen spreken. (als dat kan ) Bart Hartog (1964) |
.Meneer?
Er kwam een nieuwe meester voor de middenbouw. Dat had meneer van Beckum ons verteld. Het bleek een hippe jongeman te zijn. Ik vroeg dus aan meneer van Beckum hoe zijn voornaam was. Dat wilde hij niet zeggen, de nieuwe meester moest gewoon een meneer zijn. Ik dacht daar anders over en ben het aan die nieuwe meester zelf gaan vragen. Rein is nooit Meneer van der Lely geworden. Ik zou het leuk vinden als ik hier ook een beetje de hand in heb gehad... Lea van Geesink (1967) |
Rolschaatsen
Ik herinner me nog goed de rolschaatswedstrijden die Piet Timmermans organiseerde. Die werden zó opgezet, dat je het gevoel kreeg met de Olympische Spelen mee te doen. Een mooi uitgezette baan op het schoolplein, dikke rijen toeschouwers, Piet Timmermans met fluitje en stopwatch om de nek als Hoofdscheidsrechter, en een officiële huldiging. We reden één-tegen-één, startend op een halve baan afstand van elkaar. Ik meen dat ik om de derde plaats moest rolschaatsen tegen Paul Sevink. Het was een zinderende race. Toen ik over de finish ging zag ik -opzij kijkend- dat ik eerder over de streep ging dan Paul. Maar de handgeklokte tijden (stopwatchen met wijzers uiteraard) zeiden dat ik minder snel was geweest dan mijn tegenstander. Wat een onrecht! Geen bronzen medaille! Nu, bijna dertig jaar later, kijk ik met dubbele gevoelens terug naar die wedstrijden; fantástisch om mee te doen, maar ook: ik was zó dicht bij 'Olympisch' brons...... . Het Montini-team wist dergelijke evenementen geweldig te organiseren. Het zijn plezierige herinneringen! Ton van maurik (1961) |
De allereerste
leerlingen
Wij zijn met een 5e klas begonnen in 1967 bij Piet Timmermans en hebben de 6e klas uiteindelijk in het huidige gebouw van de Montini gedraaid. Ik zag dat Marijke Hartog ook gereageerd heeft, zij was één van de velen die met ons in die 5e klas zaten. Andere namen uit die tijd: Clemie Dohmen, Mechteld Klaverstijn, Rinneke Hortulanus(?), Roeland van Bijnen, Wim van Houten, Betsie Staal, Mario van de Voort, Hans Brouwer, Irma Uhlenbusch (?), Anneke Rodenrijs, Elisabeth Friederichs(?), en uiteraard anderen die ik benoemen zal wanneer ik de foto's mail. Onze klas in 1967 werd samengesteld uit kinderen die het katholiek onderwijs op de Aloysiusschool volgden en waarvoor de Montini dichterbij was. Piet Timmermans had het geluk dat we als klas bijzonder goed aan elkaar waren gewend en op elkaar waren ingespeeld. Hij hoefde met de klas niet te experimenteren en naar ons niveau te zoeken. We konden eenvoudigweg overgenomen worden. Uiteraard is het voor kinderen in die leeftijd heel interessant belangrijk gevonden te worden. Wij hadden, als oudste klas, het idee dat wij het moesten maken en dat wij ook daadwerkelijk meehielpen aan het realiseren van een nieuwe school. Uiteraard zijn er nog veel annecdotes te vertellen, die laat ik voor een later tijdstip. Marijke Brey (1956) |
Montini-jargon
De Montinischool had in ‘mijn’ jaren een slechte reputatie. Niet alleen onder ouders, als gevolg van ‘de breuk’, maar ook onder leerlingen van andere scholen. Bij zwemles en andere gezamenlijke sportactiviteiten, werden wij regelmatig aangesproken op ons afwijkende onderwijssysteem “als je geen huiswerk maakt, kun je ook niets leren”. Dat ze ongelijk hadden is inmiddels wel bewezen. Bijna alle oud-leerlingen met wie ik nu nog (of weer) contact heb, zijn uitstekend terechtgekomen: veel vrije en creatieve beroepen, leidinggevende posities en functies in de sociaal/maatschappelijke sfeer. Wat daarnaast opvalt is dat al die mensen dezelfde warme herinneringen koesteren aan hun lagere-schooltijd. Het ‘Montini-gevoel’ blijkt echt te bestaan, net als het ‘Montini-jargon’ (het doc, het kamertje, de hal, het halletje) en het ‘Montini-repertoire’. Een pick-up mag op 6 oktober in ieder geval niet ontbreken. Mila van Geesink (1969)
|